Turkse bruiloft

Gisteren werd het laat. Alles na 22.00 noem ik laat. Na 00.00 wordt het erg laat. Dus, het werd erg laat. Ik werd uitgenodigd voor een Turkse bruiloft. Voor het eerst in mijn leven (waar inmiddels al aardig wat Turkse vrienden de revue hebben gepasseerd) mocht op dit enorme feest als gast verschijnen. Marinus mocht trouwens ook komen. Hij was helaas ziek. Maar misschien was het wel beter voor hem. Er werd namelijke veel gedanst. En als Marinus ergens niet zoveel plezier in beleeft (lees: hekel aan heeft), dan is dat dansen. Daar kan ik trouwens nog best een leuke anekdote over schrijven. Dus even tussendoor. Bruiloft van vrienden, een jaar geleden. Net gehuwde paar doet een mooie dans, wij staan rondom het echtpaar. En op het moment dat zij hun laatste move maken en ze vervolgens de gasten op de dansvloer willen krijgen, pakt hij (de bruidegom) een dame bij de hand, en zij (de bruid) trekt zo Marinus op de dansvloer! Haha, mooie actie. Je zou haast denken dat het met voorbedachte rade is gedaan. Wees gewaarschuwd als je niet van dansen houdt en op een bruiloft komt! Dus, ik mocht mee met mijn buurvrouw en haar gezin. Een enorme zaal, een overvloed aan mensen met waarschijnlijk meer figuren als ik die het bruidspaar nog nooit eerder hebben gezien. Een band die de oren van je hoofd speelt, een heleboel tafeltjes, grote dansvloer en een cameraploeg die alles en iedereen filmt zodat je jezelf levensgroot op de muur ziet verschijnen terwijl je op z'n Turks probeert te dansen wat niet lukt (en ALLE mannen daar kunnen dansen!). Het was bijzonder, echt een enorm feest. Naast dat het gezellig was, was het ook een beetje vreemd. Ik zat aan de tafel met dé oma van de halve zaal. Ze was overgevlogen vanuit Turkije om, doof als ze leek te wezen, te genieten van het feest. Iedereen spreekt Turks en de kinderen en jongeren die je normaal in de winkel wat vraagt, of die in je klas zitten, zijn ineens voor mijn gevoel geen Nederlanders meer. Je proeft de Turkse cultuur in alles en die avond waande ik me als enige buitenlandse in het buitenland. Niks Nederlands aan hoor. Dus lees: heel hartelijk en vriendelijk. Ik heb de tenen uit m'n schoenen gedanst en mag nu, een paar weken later, naar meer Turkse bruiloften. En als dat niet lukt, dan kan ik verre familieleden Nederlands leren, want dat willen ze allemaal! Met mijn buurvrouw is het leven in Den Haag één groot feest. Op naar een feessie.