Een zonnestraaltje druppelt binnen
en regent straalt te schijnen
Een onverwacht momentje
Ik geef me over, denk buiten de lijnen en LEEF!
vrijdag 8 mei 2015
De Held
Een hoekje in mijn hart wil graag de held zijn. Dat kan ik beter verwoorden; ik wil graag een held zijn.
Ik ben een visionair, een idealist, wereldverbeteraar, milieufreak (tot het me te veel wordt), standby vrijwilliger, ik wil de beste moeder zijn (die keer op keer faalt in haar streven), een gewHELDige echtgenote, trouwe vriendin, fijne dochter, een heldenhart dat niet te over laat.
Ik wil graag iets betekenen. Voor de wereld en voor mijn omgeving. En het kan eigenlijk nooit genoeg zijn. Laat me iets betekenen, geef me een rede voor mijn bestaan, geef me een doel.
De wereld is me in mijn streven en verlangen veel te groot geworden. Ik ben erachter gekomen dat ik de wereld niet kan redden. Ideeën zijn er genoeg om armoede uit te roeien, de natuur te beschermen en het goede te doen, maar..
ik kan de wereld niet redden.
Er is iemand die dat wel kan. En eigenlijk heeft hij dat al gedaan. Hij heeft mij gered van mijn tekortkomingen, hij heeft mij bevrijd van mijn uitputtende strijd de held te willen zijn. Hij geeft mij moed voor de dag, nieuwe kracht als ik 'op' ben, hij maakt recht wat krom is, hij maakt me blij als mijn omstandigheden daar niet naar zijn. Hij is dè held, de enige, ware held die mijn onrealistische doelen in perspectief plaatst. Hij geeft mij een doel in mijn leven, eigenlijk is hij het doel in mijn leven.
Bij hem ben ik veilig, bij hem vind ik rust, hij verwacht niets, bij hem kan ik zijn. Gewoon zijn. Ik heb zijn goedkeuring niet nodig, want hij houdt van mij zoals ik ben. Work in progress. Unfinished but ready to live, to love, to laugh, to be!
Jezus, ja Jezus! Wauwie! Echt waar. Hij is mijn held!
En doordat hij van mij houdt, kan ik ook houden van anderen.
Doordat hij mij blij maakt, kan ik dat uitdelen.
Mijn superheld geeft mij superkrachten zodat ik kan delen van alles wat hij geeft.
Hij is mijn doel. Ik hoef mezelf niet uit te putten maar doe alles door Hem die mij kracht geeft!
Als je brandstof op is, als je bang bent dat de wereld in stukjes uit elkaar valt en jij alle touwtjes goed strak moet vasthouden om dat te voorkomen, als je niet meer weet wat werkelijk belangrijk is, maak je wereld klein. Wat doet er nu echt toe? Ik leef maar één keer, elk moment is er maar één keer. Kan ik de touwtjes teruggeven aan de ontwerper van het leven en van de wereld?
Ik las laatst een kort verhaal van twee emmers aan een juk. Eén van de emmers had een barst. De emmers deden belangrijk werk. Ze zorgden dat er dagelijks water naar de hut werd gebracht. Dagelijks werd dezelfde route afgelegd naar de rivier en ook dagelijks kwam de gebarsten emmer halfvol aan bij de hut. De emmer schaamde zich voor zijn imperfectie. Hij vergeleek zichzelf met de andere emmer en voelde zich beroerd dat hij niet hetzelfde werk kon verzetten en niet kon doen waar hij voor gemaakt was.
Op een dag zei de emmer tegen zijn waterdrager. 'Meester, het spijt me zo, ik schaam me dat ik mijn werk niet goed kan doen. Dat uw moeite niet volledig beloond wordt.'
De waterdrager zei hem: 'Is het je dan niet opgevallen dat er alleen maar bloemen aan jou kant van de weg bloeien. Ik wist van je gebrek en heb daarom bloemzaad gezaaid aan jou kant van de weg. Juist vanwege je gebrek kun jij elke dag, wanneer we teruglopen de bloemen water geven. De afgelopen jaren kon ik bloemen plukken en is de hut een prachtige plek met prachtige bloemen. Zonder jou was zou de schoonheid van de bloemen nooit het huis hebben kunnen zegenen.
God gebruikt onze imperfectie. Hij verwacht geen heldendaden. Hij verwacht van ons dat we gebruik maken van het talent dat Hij ons gegeven heeft. Ontdek het, gebruik het, eer je Maker en LEEF!
Ik ben een visionair, een idealist, wereldverbeteraar, milieufreak (tot het me te veel wordt), standby vrijwilliger, ik wil de beste moeder zijn (die keer op keer faalt in haar streven), een gewHELDige echtgenote, trouwe vriendin, fijne dochter, een heldenhart dat niet te over laat.
Ik wil graag iets betekenen. Voor de wereld en voor mijn omgeving. En het kan eigenlijk nooit genoeg zijn. Laat me iets betekenen, geef me een rede voor mijn bestaan, geef me een doel.
De wereld is me in mijn streven en verlangen veel te groot geworden. Ik ben erachter gekomen dat ik de wereld niet kan redden. Ideeën zijn er genoeg om armoede uit te roeien, de natuur te beschermen en het goede te doen, maar..
ik kan de wereld niet redden.
Er is iemand die dat wel kan. En eigenlijk heeft hij dat al gedaan. Hij heeft mij gered van mijn tekortkomingen, hij heeft mij bevrijd van mijn uitputtende strijd de held te willen zijn. Hij geeft mij moed voor de dag, nieuwe kracht als ik 'op' ben, hij maakt recht wat krom is, hij maakt me blij als mijn omstandigheden daar niet naar zijn. Hij is dè held, de enige, ware held die mijn onrealistische doelen in perspectief plaatst. Hij geeft mij een doel in mijn leven, eigenlijk is hij het doel in mijn leven.
Bij hem ben ik veilig, bij hem vind ik rust, hij verwacht niets, bij hem kan ik zijn. Gewoon zijn. Ik heb zijn goedkeuring niet nodig, want hij houdt van mij zoals ik ben. Work in progress. Unfinished but ready to live, to love, to laugh, to be!
Jezus, ja Jezus! Wauwie! Echt waar. Hij is mijn held!
En doordat hij van mij houdt, kan ik ook houden van anderen.
Doordat hij mij blij maakt, kan ik dat uitdelen.
Mijn superheld geeft mij superkrachten zodat ik kan delen van alles wat hij geeft.
Hij is mijn doel. Ik hoef mezelf niet uit te putten maar doe alles door Hem die mij kracht geeft!
Als je brandstof op is, als je bang bent dat de wereld in stukjes uit elkaar valt en jij alle touwtjes goed strak moet vasthouden om dat te voorkomen, als je niet meer weet wat werkelijk belangrijk is, maak je wereld klein. Wat doet er nu echt toe? Ik leef maar één keer, elk moment is er maar één keer. Kan ik de touwtjes teruggeven aan de ontwerper van het leven en van de wereld?
Ik las laatst een kort verhaal van twee emmers aan een juk. Eén van de emmers had een barst. De emmers deden belangrijk werk. Ze zorgden dat er dagelijks water naar de hut werd gebracht. Dagelijks werd dezelfde route afgelegd naar de rivier en ook dagelijks kwam de gebarsten emmer halfvol aan bij de hut. De emmer schaamde zich voor zijn imperfectie. Hij vergeleek zichzelf met de andere emmer en voelde zich beroerd dat hij niet hetzelfde werk kon verzetten en niet kon doen waar hij voor gemaakt was.
Op een dag zei de emmer tegen zijn waterdrager. 'Meester, het spijt me zo, ik schaam me dat ik mijn werk niet goed kan doen. Dat uw moeite niet volledig beloond wordt.'
De waterdrager zei hem: 'Is het je dan niet opgevallen dat er alleen maar bloemen aan jou kant van de weg bloeien. Ik wist van je gebrek en heb daarom bloemzaad gezaaid aan jou kant van de weg. Juist vanwege je gebrek kun jij elke dag, wanneer we teruglopen de bloemen water geven. De afgelopen jaren kon ik bloemen plukken en is de hut een prachtige plek met prachtige bloemen. Zonder jou was zou de schoonheid van de bloemen nooit het huis hebben kunnen zegenen.
God gebruikt onze imperfectie. Hij verwacht geen heldendaden. Hij verwacht van ons dat we gebruik maken van het talent dat Hij ons gegeven heeft. Ontdek het, gebruik het, eer je Maker en LEEF!
Abonneren op:
Posts (Atom)