Het is laat.
En dat had het niet moeten zijn. Maar zo gaat dat, juist wanneer je je voorneemt eerder je bed op te zoeken.
In elk geval bij mij. Ik zou mezelf eigenlijk laat mijn bed in moeten jagen om te zorgen dat ik eerder ga.
Sommige types zijn gebaat bij zulk gedrag. Gewoon omgekeerd je wensen duidelijk maken en ze rennen voor je. Marinus heeft ook dit soort neigingen.
'Lieverd, je mag de kinderen niet op bed leggen hoor.'
'Ho, wacht eens even, dat gaat mooi niet door, ik leg ze wél op bed.'
Werkt trouwens niet altijd: 'Doe jij de afwas alsjeblieft niet!'
'Ok, tof.'
Ik had het over laatschap. Door laat te slapen, druk te zijn met niets en nog meer, werkt dat pannetje op mijn hoofd OF niet OF juist extra hard waardoor ik steken laat vallen. Ik ga voor dat laatste.
Van de week deed ik iets doms. En ik geef mijn hoofd er gewoon de schuld van. Bij het deponeren van kleding in een Leger des Heils container mikte ik, zonder dat ik het direct in de gaten had, ook mijn telefoon in diezelfde container.
Dat had geen groot probleem hoeven te zijn, mits ik op dat moment had geweten dat mijn telefoon in die container zat. Ik had kunnen bellen en dan had een aardige meneer hem zomaar uit de container gevist. Maar nee, 's ochtends mik ik 'm erin. Gedurende de dag denk ik af en toe, 'waar heb ik dat ding nu toch gelaten' en aan het eind van de dag valt het kwartje. Hm.. in de container.
In plaats van in de normale stress te schieten, lach ik er maar om en zeg tegen Roos en Jonathan als we eindelijk thuis zijn na een lange middag in de speeltuin: 'ooooooooooo mama heeft iets heeel doms gedaan.' En na hun oo's en aa's moet ik het Marinus uitleggen.
Ik bereid hem voor en zeg dat hij vooral boos moet worden en mij moet vertellen hoe dom het is (in het kader van de omgekeerde tactiek). Ik vertel en hij zegt niks. Fijn. Missie geslaagd. Ik lach, hij niet.
Ach, het is maar een telefoon.
Het is laat en het was druk, ik jaag mijn vinger door de staafmixer. Dat is gewoon dom.
Het is laat en het was gezellig, ik zie Roos een chippie jatten van Jonathan terwijl ik een potje Canasta speel en zeg: 'hé! hé! hé! in sommige landen doen ze sommige dingen als jij zoiets doet en dat is niet leuk, want dat doet pijn, dus doe dat niet.'
Vaag verhaal, heeft effect bij Roos. Ze snapt er geen snars van, kijkt verbijsterd en betrapt, terwijl de familie in een deuk ligt. Die begrijpen dat ik het over het afhakken van handen heb. Maar terwijl ik Roos wil waarschuwen dat ook chippies stelen niet deugd, wil ik haar ook niet onderwijzen in afschuwelijke strafmaatregelen die in andere landen wel toegepast worden. Ze weet het in elk geval, ze is betrapt en doet het vast nog een keer. Het is immers toch heerlijk om iedereen te zien lachen.
Het is laat en het was goed. Ik ga slapen.
