In een wereld die verward is
Door egoïsme wordt besmeurd
Waar geweld van elke dag is
En ook wij bekennen kleur
Humaan proberen we vooraan
Te staan en zonder blaam
De ander schuld te bewijzen
We noemen het het kwaad
En inderdaad, dat is het ook
En nu de spiegel voorgehouden wordt
schrik ik van mijn eigen wankel
Of het kwaad zich hier of daar voltrekt
Afschuw blijkt niet ver te reiken
Het lijkt alsof de schrik zich niet verder strekt
Dan wat voor ons dichtbij is
Openen wij de ogen voor wat verder van ons huis is
Dan zien we dat ook daar dezelfde tranen vallen
Dezelfde angst, dezelfde nood heeft toegeslagen
Zullen we samen ons egoïsme het graf in dragen
En met elkaar hier en daar
Tranen huilen en samen,
samen verder gaan.
