Gniffel

We houden van spelletjes, op z'n tijd. Mijn schoonouders zitten aan de tafel voor een spontane canasta actie. Leuk! Mijn schoonmoeder begint te vertellen dat haar man, mijn schoonvader en Marinus z'n vader, die lekker bij ons aan tafel zit, waarschijnlijk een gebroken teen heeft. En daar loopt ie nu minstens al een week mee. Mijn spontane schoonvader staat direct op het punt om het probleemgevalletje te showen, zodat we met 8 paar ogen ons erover kunnen buigen, beraden en een oordeel kunnen vellen. Maar omdat we allemaal leken zijn, bedenk ik samen met mijn schoonmoeder dat dat niet hoeft. Gelukkig.. de schoen en de sok blijft aan. Ik verzucht eventjes dat mijn vader dat nooit zal doen. Mijn schoonmoeder zegt quasi nonchalant: 'O nee?' 'Nee', begin ik, 'hij schaamt zich voor alles..' en ik doe ondertussen een poging om na te denken, het zijn toch vooral zijn benen..'uhh.. voor alles onder zijn knieën.' Een gniffel ontwaakt ons visuele vermogen. We zien mijn knappe vader al in z'n naakte glorie met kniekousen en kaplaarzen aan de kamer instappen. Schoonmoeder al lachend: 'Dus echt alleen voor alles wat onder z'n knieën zit?' We proesten het samen uit. Ik zie mijn vader ineens door andere ogen. Nee, nooit en te nimmer meer zal hij in een lange regenjas met enkel kniekousen in kaplaarzen aan door Delft banjeren. Nee, en ook niet door een andere stad of een ander dorp. En dat is maar goed ook!